Drogowe testy klocków hamulcowych na lodowcu Grossglockner - relacja

KAMIL KOBESZKO • dawno temu • 5 komentarzy

W naszych materiałach często przedstawiamy Wam budowę i zasadę działania poszczególnych komponentów samochodu. Rzadko jednak mamy okazję z bliska przyjrzeć się ich procesowi projektowemu. Tym razem na zaproszenie polskiej marki Breck, jako jedna z trzech polskich redakcji, mieliśmy możliwość zajrzeć za kulisy testów drogowych nowego produktu.

Ten artykuł ma 3 strony:

Testy klocków — jak, gdzie i co się testuje?

Testy drogowe nowego modelu klocków hamulcowych przeprowadzane są nieprzypadkowo w jednym konkretnym miejscu. To austriacki lodowiec Grossglockner, który nie tylko jest miejscem atrakcyjnym turystycznie, ale także prawdziwym motoryzacyjnym zagłębiem, w którym swoje próby drogowe przeprowadza wiele koncernów.

Piękne, ale i niesamowicie groźne miejsce. Kręta droga o znacznym nachyleniu jest idealna na testy elementów układu hamulcowego

(© Kamil Kobeszko)

Mawia się, że każdy model samochodu, który spotkacie w codziennym życiu, choć raz był na trasie tego słynnego, alpejskiego zjazdu. To miejsce, gdzie pełno zamaskowanych prototypów nowych modeli, które są dopracowywane w możliwie morderczych warunkach. Jednak nie tylko producenci aut przyjeżdżają spróbować swoich sił na tej wymagającej, otwartej tylko od czerwca do końca września trasie.

Zdjęcia wykonywane z ukrycia. Testerzy nie lubią gdy ktoś szpieguje ich pracę

(© Kamil Kobeszko)

Zobacz również: Tylko na Autokult.pl

Trasa zjazdu pełna jest aut naszpikowanych aparaturą pomiarową. W czasie naszego pobytu widzieliśmy samochody z mikrofonami przy oponach (testy cichobieżności opon) czy choćby auta jeżdżące naprzemiennie w górę i w dół z załadowanymi przyczepami – tak odbywają się testy sprzęgieł. O trudności przejazdów świadczyć może choćby wszechobecny zapach palonych tarcz sprzęgieł i to, że nie zawsze udawało im się dojechać na sam szczyt góry i prowadzącej do niej górskiej drogi.

Golf, który seryjnie mordował sprzęgła jedno za drugim. Najpierw było go czuć, później słychać, dopiero na końcu widać. Tak się kończą zmiany biegów przy maksymalnych obrotach, sporym nachyleniu drogi i obciążeniu auta przyczepą

(© Kamil Kobeszko)

Grossglockner to jednak przede wszystkim miejsce, gdzie klocki hamulcowe testują praktycznie wszyscy najwięksi producenci. Trudno skonstruować produkt rywalizujący z najlepszymi, jeśli nie przeprowadza się podobnych testów drogowych. Przedstawiciele i inżynierowie marki Breck jeżdżą tam już od 10 lat, co pozwala przy stosowaniu podobnej do innych koncernów, powtarzalnej procedury testowej doskonalić wytwarzane produkty.

Test drogowy jako jeden z ostatnich sprawdzianów

Próby drogowe są ukoronowaniem długiego procesu wytwórczego. Części, które poddawane są testom, przeszły już pomyślnie symulacje i testy laboratoryjne (głównie na stanowiskach dynanometrycznych). Są sprawdzone i zgodne z obowiązującymi normami. Na tym etapie znane są także wyniki porównań laboratoryjnych do części seryjnej, używanej przez producenta auta do tzw. pierwszego montażu jak i w odniesieniu do najważniejszych konkurentów.

Jeden z zakrętów kończących się kilkusetmetrową przepaścią. Trzeba mieć odwagę, by cokolwiek na tej drodze testować

(© Kamil Kobeszko)

To jednak próba w rzeczywistych warunkach ma potwierdzić jakość produktu i dać ewentualne sugestie do wprowadzenia korekt. Warto pamiętać, że nawet taka pozornie nieskomplikowana mechanicznie część jak klocek hamulcowy, obarczona jest wieloma wymaganiami, które sprawiają, że stworzenie udanego produktu jest prawdziwym wyzwaniem.

Cechy dobrego klocka hamulcowego

Do najważniejszych wymagań stawianych klockom hamulcowym zaliczyć można:

Zapewnienie bardzo dobrej skuteczności hamowania
Spełnianie z zapasem norm ekologicznych
Optymalne zużycie klocków i tarcz hamulcowych
Zapewnienie cichej, pozbawionej drgań pracy w każdych warunkach

Do tego dochodzą jeszcze inne, takie jak możliwie niewielkie brudzenie felg pyłem czy subiektywne wrażenia kierowcy (np. czucie pedału hamulca).

Dlatego materiał cierny, będący połączeniem włókien (syntetycznych, szklanych, wełny mineralnej, jutowych), składników wiążących (żywicy fenolowej, melaminowej, kauczuku), smarów stałych (grafitu, koksu naftowego, siarczków), metali (wełny stalowej, cynku, miedzi, mosiądzu, brązu) oraz napełniaczy takich jak tlenek glinu, baryt, kreda, piasek cyrkonowy, kaolin, talk czy magnezyt musi zapewniać odpowiednie właściwości w każdej z wymienionych kategorii.