Volkswagen CrossTouran 2.0 TDI DSG - test

Uterenawianie samochodów nie mających nic wspólnego z bezdrożami to moda, która trwa już od kilku lat. Specjalne pakiety stylistyczne, które podnoszą wizualną dzielność w terenie dostępne są dla aut z różnych segmentów, również rodzinnych minivanów. Przykładem może być Volkswagen CrossTouran, który od innych Touranów różni się praktycznie tylko zestawem plastikowych paneli.

Z racjonalnego punktu widzenia wersje takie jak CrossTouran są zupełnie bez sensu, tak jak montowanie spoilerów, spliterów czy dyfuzorów do samochodów, które prędkość autostradową rozwijają dopiero przed bramkami zjazdowymi. Zdarzają się jednak klienci, którzy wybierają je ze względu na walory estetyczne, tak samo jest z większością pakietów uterenawiających. Tym co również skłania klientów do wyboru odmian typu Cross to chęć kontrastowania na tle posiadaczy bliźniaczych wersji, różniących się z zewnątrz tylko kolorem lakieru i wzorem obręczy.

Volkswagen Touran wygląda jak klasyczny, średniej wielkości MPV o stosunkowo nudno zarysowanej dwubryłowej sylwetce. Pudełkowaty kształt nadwozia to poza kilkoma detalami kalka z większego, miesiąc starszego i równolegle oferowanego Sharana. Zabieranie lub dodawanie centymetrów do tego samego projektu to popularny zabieg przy projektowaniu rodzin samochodów – wystarczy zajrzeć też chociażby do oferty minivanów Forda. Zostawmy jednak pokrewieństwo stylistyczne pomiędzy poszczególnymi modelami i jeszcze raz zerknijmy na Tourana doposażonego tym razem w Cross-pakiet. Okazuje się, że do zmiany wyglądu czasem naprawdę niewiele trzeba. Trochę niepolakierowanego plastiku u dołu oraz podwyższone o 20 mm zawieszenie sprawiają, że do bólu szablonowy i konserwatywny Touran zaczyna prezentować się całkiem ciekawie i nawet okazjonalnie przykuwać wzrok na ulicy.

Odpowiednio dobrane dodatki stylizacyjne to podstawa "uterenowionych" wersji, czasem oprócz nadwozia obejmują one też wnętrze, jednak w przypadku CrossTourana Volkswagen zbytnio się nie wysilił ograniczając zmiany tylko do tapicerki. Bardzo wygodne i dobrze wyprofilowane fotele obszyte są Alcantarą połączoną z tkaniną, miękka, tekstylna tapicerka w szarym kolorze wyściela też boczki drzwi. Może akurat tam nie jest to zbyt praktyczne ze względu na możliwość wybrudzenia (tym bardziej w "dzielnej terenowo" wersji Cross) jednak wygląda bardzo stylowo i jest jednym z najładniejszych zabiegów wykończeniowych w kabinie.

Materiały użyte do budowy kokpitu nie urzekają, praktycznie wszystkie są twarde w dotyku i sprawiają wrażenie niezbyt odpornych na dłuższą eksploatację, co potwierdza też ich spasowanie. Na gęstych, drobnych nierównościach dużo plastikowych paneli rozsianych po kabinie wpada w hałaśliwy rezonans (nawet do 80 dB na poziomie uszu kierowcy) i nieprzyjemnie drży.

O ile jakość kabiny pozostawia sporo do życzenia to na pochwałę zasługuje ergonomia, czyli domena samochodów Volkswagena. Deska rozdzielcza jest bardzo prosta i czytelna, a jej obsługa nie wymaga ani chwili zastanowienia. Wygodna i wysoka pozycja za kierownicą w połączeniu z niezłą widocznością pozwalają dobrze obserwować otoczenie dookoła. Tylna kanapa przy podróży w pięć osób oferuje wystarczająco dużo przestrzeni nawet dla wysokich pasażerów, wszystkie siedziska i oparcia są niezależnie regulowane (a nawet wyjmowane) co przydaje się również w przypadku rozłożenia z podłogi bagażnika dwóch dodatkowych siedzisk trzeciego rzędu (dopłata 3470 zł). Niestety ze względu na wysokie zamocowanie nawet przeciętnie wysokie osoby nie pojadą na nich w wystarczająco komfortowych warunkach, samo zajmowanie na nich miejsca przez osobę dorosłą wymaga solidnej rozgrzewki aby nie nabawić się kontuzji. Trzeba je traktować jako miejsce przewozu starszych dzieci czy awaryjnie kogoś dorosłego na krótkich dystansach kosztem przestrzeni bagażnika, który przy przewozie do pięciu osób jest naprawdę ogromny, a przy siedmiu swoją długością odpowiada już segmentowi A.

CrossTouran spełnia podstawowe oczekiwania wobec średniej wielkości MPV, jest funkcjonalny, przestronny i przewidywalny przy spokojnej jeździe, natomiast łuki zbierane przy wyższej prędkości przez wysoki środek ciężkości powodują jednak wyczuwalne przechyły nadwozia. Platforma podwoziowa PQ35 wspólna z Volkswagenem Golfem VI generacji sprawia, że układ prowadzenia kół w swojej pracy przypomina współczesne kompakty. Na większych nierównościach takich jak poprzeczne progi zwalniające jest całkiem komfortowo jednak na drodze pełnej mniejszych wymuszeń auto zaczyna dosyć nerwowo podskakiwać, przenosić drgania na kabinę i dość głośno hałasować.

Przyjemność prowadzenia poprawiłby z pewnością napęd na wszystkie koła, który nie jest dostępny w żadnej wersji Tourana, nawet tej "uterenowionej". Brak 4x4 dyskwalifikuje ten model jako coś więcej niż zwykłe MPV, a szkoda, bo nawet większy i cięższy Sharan z tym samym silnikiem, ale doposażony w 4Motion zadziwiająco skutecznie przedziera się przez nadrzeczne piachy i błota pokazując na co go stać.

Również moc 177 KM rozwijana z silnika 2.0 BiTDI byłaby wtedy spokojniej przenoszona na nawierzchnię, bo w przypadku przedniej osi auto wydaje się aż za mocne. Po wciśnięciu pedału gazu i szybkiej redukcji biegu przez naprawdę nieźle pracujące DSG z łopatkami opony o szerokości 215 mm tracą trakcję nawet na prostej, suchej drodze.

Jak więc traktować CrossTourana? Na pewno nie jako model specjalny, a jedynie wersję wyposażenia nieco ponad topowe Highline. W ramach dołożenia 3200 zł oprócz paneli stylizacyjnych nadwozia, bardzo ładnej tapicerki i większego prześwitu w pakiecie jest też system Park Assist, siedemnastocalowe koła i podgrzewane fotele. Suma tych dodatków jest warta rozpatrzenia wspomnianej dopłaty, jeśli ktoś i tak rozważa zakup bogato wyposażonego Tourana.

Przestronność i funkcjonalność

Wysoka ergonomia wnętrza

Uczciwa cena za to co oferuje pakiet Cross

Materiały wykończenia wnętrza i ich spasowanie

Mocna wersja 2.0 BiTDI łatwo gubi trakcję

Brak możliwości zamówienia 4Motion