Peugeot 308 1,6 e‑HDI Allure - test

Peugeot w ostatnich latach dostosował swoją gamę modelową do zmieniających się wymogów rynku, zmienił również samą politykę nazewnictwa na nieco bardziej logiczną. Dzięki temu zupełnie nowy hatchback segmentu C odziedziczył nazwę po swoim poprzedniku. Auto zmieniło się kompletnie, ale oznaczenie 308 zostało.

Część nowszych modeli francuskich marek inspirowana była w dużej mierze niemieckimi produktami, czego nie kryją też często sami producenci. Chęć do zmiany ciążącego na nich wizerunku i podgonienia cieszących się świetną opinią w branży motoryzacyjnej Niemców jest wciąż na tyle silna, że widać ją również w najnowszym Peugeocie 308.

Nowa generacja już na pierwszy rzut oka wydaje się nieco zniemczona. Stonowana dwubryłowa sylwetka prezentuje się bardzo spokojnie – można by powiedzieć, że jak na auto francuskie niemal nudno. Taka kreska z pewnością przypadnie do gustu starszym odbiorcom, poszukującym eleganckiego i nieprzekombinowanego stylistycznie hatchbacka. Choć projekt przedniego pasa wydaje się wyjątkowo prosty, to tak naprawdę tył przedstawia minimalizm w czystej formie. W jego liniach trudno doszukać się nawet jednego szczegółu, który mógłby choć na chwilę przykuć wzrok. Z tego też powodu nowo oferowany Peugeot 308 nie przyciąga zbytnio uwagi otoczenia. Jest niemal anonimowy: wtapia się w rzeszę pospolitych produktów motoryzacyjnych stojących wzdłuż krawężnika. Nowy model zdominowała poprawność i wyraźnie brak mu charakterystycznego stylu.

Na szczęście w kabinie auta widać, że niemieckie jest tylko opakowanie, a wnętrze podporządkowano francuskiej myśli stylistycznej i nie brakuje w nim polotu. Deska rozdzielcza została podzielona na dwa segmenty. Górny wykonany jest z miękkiego tworzywa i obejmuje między innymi dotykowy wyświetlacz multimedialny o przekątnej 9,7 cala, obsługujący też wszystkie możliwe funkcje urządzeń pokładowych. Dolna część kokpitu to również nieźle wyglądające, ale już dużo twardsze plastiki. Czuć minimalizm, po cyfryzacji zostało tylko kilka podręcznych przycisków do najczęściej wykonywanych operacji, takich jak zamknięcie centralnego zamka, włączenie świateł awaryjnych, podgrzewanie szyb czy zmiana obiegu wentylacji.

Doczekaliśmy się czasów, w których praktycznie wszystko można obsłużyć cyfrowo. Pomysł ten jest na pewno efektowny, ale na razie jeszcze niezbyt funkcjonalny. Najprostsze ustawienie parametru klimatyzacji wymaga wejścia w odpowiednie menu, dokonania żądanej zmiany i powrotu do poprzedniego okna, np. mapy nawigacji, przez co nawet tak prosta czynność zajmuje dwa razy więcej czasu i uwagi. Dobrze, że Peugeot postawił na odpowiednio skalibrowane wyświetlacze o wysokiej czułości. Dzięki temu można je bez problemu obsługiwać np. w rękawiczce. Menu jest dziecinnie proste, a ikony duże.

W coraz lepiej wyposażonym segmencie C cieszy też bogate wyposażenie. Takie opcje jak kamera cofania o wysokiej rozdzielczości skierowana na krawędź zderzaka (słaba widoczność do tyłu przez szerokie słupki C) czy asystent martwego pola z ikoną w zwierciadle lusterka to bardzo przydatne dodatki, z których korzysta się na co dzień. Niezbyt dobrze wypada za to nawigacja, która zawodzi gruntownymi brakami w mapach.

Samochód dopiero wchodzi na rynek, a nie ma nawet głównych dróg oddanych do użytku ponad dwa lata temu. Wytyczona przez komputer trasa często już od początku nie budzi zaufania. Przydatność tego systemu zabija też niewygodna i niefunkcjonalna obsługa punktów POI. Brak wyszukiwarki (tylko lista najbliższych w okolicy) zniechęca do wycieczek bez wcześniejszego rozeznania terenu na tradycyjnej mapie. Przy okazji wyposażenia warto również wspomnieć o drobnym, lecz denerwującym szczególe - brak kontrolki poziomu płynu do spryskiwaczy oraz ukryty zbiorniczek bez podglądu napełnienia sprawiły, że w połowie autostrady między Warszawą a Łodzią zostałem z brudną szybą. Ratowałem się co kilka kilometrów przyparkingowym śniegiem. Takie innowacje jak brak podstawowych kontrolek i wskaźników są w ostatnim czasie niestety coraz częstsze.

Oprócz centralnego wyświetlacza otoczonego szklaną taflą ciemne wnętrze urozmaicają też metaliczne wstawki oraz plastiki polakierowane fortepianową czernią. Ciekawe zaprojektowano również kształt oparć i zagłówków bardzo wygodnych i mocno wyprofilowanych foteli z funkcją masażu lędźwi, przeszytych po środku pasem Alcantary. Nawet długa podróż w tak spasowanym siedzisku nie męczy. Podział deski na segmenty i cofnięcie dolnej części pozwoliło też zwiększyć przestrzeń w okolicy kolan pasażera, przy czym umiejscowiony tam schowek nadal jest całkiem duży. Pojemny uchwyt na kubki na tunelu środkowym (ukryto go pod opornie suwaną roletą), półeczka za lewarkiem zmiany biegów (umiejscowiono na jej dnie rolki podgrzewania siedzisk) oraz schowek pod podłokietnikiem (regulowany na wysokość) pozwalają szybko się zadomowić wraz ze wszystkimi podręcznymi przedmiotami.

Z przodu miejsca jest pod dostatkiem, tylna część kabiny nie urzeka za to przestronnością. Jak to zazwyczaj w segmencie C bywa - wyższa osoba nie ma tam czego szukać. Bagażnik jest wystarczający dla niedużej rodziny, ale brakuje w nim np. haczyków do zawieszenia zakupów.

Pozycja za kierownicą jest dość niska. Wymusza ją ustawienie zegarów i niemal poziomo poprowadzona kolumna kierownicza, zakończona małym wieńcem, który świetnie leży w dłoniach i pozwala na szybkie manewry. Takie rozwiązanie przywodzi na myśl samochody sportowe. Niestety, w przypadku wyższych osób sprawdza się niezbyt dobrze. Trudno ustawić fotel i wieniec tak, aby nie przysłaniać sobie ładnie skomponowanych zegarów z odwróconym obrotomierzem lub centralnego wyświetlacza między nimi.

Po dopasowaniu odpowiedniej pozycji za kierownicą można już tylko cieszyć się jazdą – to mocna strona tego francuskiego hatchbacka. Peugeot 308 w wersji 1,6 e-HDI to najzwyklejszy kompakt z niezbyt mocnym silnikiem, a odpowiednio prowadzony daje naprawdę sporo frajdy. Na skropionej deszczem nawierzchni wystarczy gwałtowniejsze ujęcie gazu w łuku, aby oderwać tylne koła od nawierzchni i zacząć w pełnej kontroli zacieśniać tor jazdy (elektroniczny hamulec ręczny utrudnia wymuszenie podcięcia tylnej osi). Przypomina to trochę zabawę ze sportowym 208 GTI.

Ekologiczny wariant jak na 115 KM mocy zbiera się również naprawdę nieźle. Dynamiczna jazda jest możliwa już od ok. 2000 obr./min. W kabinie jest cicho (przy wyższych prędkościach mogą drażnić głośne szumy opływającego powietrza), a długie i pewnie wpinane przełożenia potęgują komfort jazdy, pozwalając stosunkowo rzadko sięgać do lewarka. Komfortowe jak na dzisiejsze kompakty zawieszenie i miękki w swojej pracy układ kierowniczy również wyróżniają 308 w segmencie C. Nowa, lżejsza i sztywniejsza platforma podwoziowa EMP2 sprawia, że ten samochód prowadzi się bardzo lekko i przewidywalnie, a zmuszony do jazdy w poślizgu oddaje się jej bez zawahania.

Nowy Peugeot 308 to auto, które prezentuje się umiarkowanie nowocześnie, ale w ciemnogranatowym lakierze nadzwyczaj elegancko. Stylizacja nadwozia na niemiecką modłę, ciekawe i nieźle wykonane wnętrze, oszczędny i całkiem żwawy silnik oraz komfortowe prowadzenie sprawiają, że to po prostu dobry kompakt. Czy poza swoim rodzimym krajem może zagrozić pozycji liderów? Nieważne, jaka będzie odpowiedź rynku. W stosunku do poprzedniej generacji to naprawdę duży krok do przodu.

Ciekawie zaprojektowane wnętrze

Rewelacyjna kierownica

Przyjemność z jazdy

Komfort podróżowania

Niska pozycja za kierownicą i wygodne fotele

Pomysł cyfrowej obsługi

Niskie zużycie paliwa

Trudność optymalnego zgrania ustawienia fotela i kierownicy

Ergonomia cyfrowej obsługi urządzeń pokładowych

Działanie systemu nawigacji