Motoryzacyjne dziadki, czyli najdłużej produkowane auta

Obchodzony 22 stycznia Dzień Dzidka to dobra okazja, aby przyjrzeć się wciąż wytwarzanym motoryzacyjnym staruszkom.

Pod koniec 2013 r. w Brazylii zakończyła się produkcja Volkswagena Kombi. Model ten był wytwarzany w największym południowoamerykańskim kraju od 2 września 1957 r. (najpierw w wersji T1, a następnie T2). Obowiązujące od początku tego roku w Brazylii przepisy nakazujące, aby każdy nowy samochód był wyposażony w ABS oraz poduszki powietrzne kierowcy i pasażera, pogrzebały klasyczne auto.

Wprawdzie minister finansów Guido Mantega zapowiedział, że poszuka prawnych rozwiązań mogących uratować leciwego Volkswagena, ale deklaracja ta nastąpiła prawdopodobnie zbyt późno, aby niemiecka firma ponownie uruchomiła linie produkcyjne.

Na rynku motoryzacyjnym nie brakuje jednak innych samochodowych dziadków, aut wytwarzanych od dekad. Niektóre z nich zmieniły nieco formę lub są sprzedawane pod nowymi markami w egzotycznych z perspektywy Polski krajach, ale pod względem konstrukcyjnym nie odbiegają zbytnio od pierwowzorów sprzed lat. Przyjrzyjmy się niektórym z seniorów.

Pierwsze wcielenie Morgana 4/4 weszło do produkcji w 1936 r. Pojazd w formie znanej do dziś po raz pierwszy wyjechał na drogi w 1955 r.

Auto przez te wszystkie lata praktycznie nie zmieniło się pod względem wyglądu. Pod maską zmieniały się kolejne generacje silników Forda. Obecnie do napędu Morgana służy benzynowa jednostka 1,6 l, znana ze starszych generacji modelu Fiesta czy małego coupé Puma. Jednostka o mocy 110 KM współpracuje z 5-biegową skrzynią manualną marki Mazda.

W ofercie Morgana znajdziemy też Plus 4, czyli mocniejszą wersję 4/4 ze 145-konnym motorem 2,0 Ford Duratec. Początkowo samochód ten powstawał w latach 1950-1969. Przywrócono go do życia w 1985 r., by ponownie skasować w 2000 r. Ostatnie wznowienie produkcji nastąpiło w 2005 r. i od tego czasu Plus 4 nieprzerwanie pozostaje w gamie Morgana.

Jak podpowiada nazwa, Hindustan Ambassador to samochód, który powstaje w Indiach. Jedne źródła podają, że jego produkcja ruszyła w 1957 r. Inne wskazują na rok 1958 r.

Tak czy inaczej Ambassador jest jednym z najdłużej produkowanych do dziś samochodów. Jego konstrukcja opiera się na Morrisie Oxford III. Zastąpił on Hindustana Landmaster, który wywodził się z Oxforda nr 2.

Ambassador w Indiach bardzo często służy jako taksówka. Wciąż korzystają z niego prominentni politycy, jak np. Sonia Gandhi.

Czym obecnie wyróżnia się Ambassador? Producent chwali się na stronie m.in. lusterkami wstecznymi i reflektorami z częściowo gładkimi szybkami, ale także klimatyzacją i systemem audio mogącym odtwarzać pliki MP3.

Łada Niva to już prawdziwy klasyk. Prosta konstrukcja, duża dzielność terenowa i tania eksploatacja to cechy, który sprawiają, że pojazd ten to gratka zarówno dla początkujących miłośników off-roadu, jak i doświadczonych fanów jazdy poza ubitymi drogami, którzy nie przepadają za współczesnymi autami naładowanymi elektroniką.

Samochód był produkowany nie tylko w Rosji, ale też m.in. w Grecji, Urugwaju czy Kolumbii. W połowie lat 90. pojawiła się 5-drzwiowa wersja nadwoziowa, oznaczona symbolem 2131.

Od 2006 r. terenówka jest sprzedawana jako Łada 4x4, ponieważ prawa do nazwy Niva przejął koncern General Motors, który do spółki z AvtoVAZ stworzył Chevroleta Nivę. Jest to swoisty następca klasycznego pojazdu, bazujący jednak w dużej mierze na dobrze znanych podzespołach.

Geländewagen, czyli po niemiecku po prostu "samochód terenowy", to efekt kooperacji Mercedesa ze Steyr-Daimler-Puch. Pojazd powstał do zastosowań militarnych, a jego stworzenie zasugerował Mohammad Reza Pahlawi, ostatni szachinszach Iranu, który poszukiwał terenowego wozu dla swojego wojska.

Produkcja Mercedesa G (o kodowym oznaczeniu W460) ruszyła w austriackim Grazu w 1979 r. Na przełomie lat 80. i 90. G-Wagen rozdzielił się na W463 (wersję dla cywilów przemianowaną następnie na Klasę G) i W461 (do zastosowań specjalnych).

Model dla zwykłych użytkowników ma być wytwarzany przynajmniej do 2015 r. Mercedes-Benz obiecał krajom NATO, że odmiana wojskowa pozostanie w produkcji do 2025 r.

Zaprezentowany w 1981 r. Volkswagen Passat B2 miał swoją odmianę sedan zwaną Santana. Samochód ten stworzył podwaliny pod sukces niemieckiej marki w Chinach, gdzie był wytwarzany od 1983 r. Do dziś sprzedało się w Państwie Środka około 1,5 mln jego egzemplarzy.

Teoretycznie to auto nie powinno się znaleźć w niniejszym zestawieniu, ponieważ ostatni egzemplarz zjechał z taśmy w 2013 r. Na rynku chińskim jest już nowy Volkswagen Santana, opierający się na tych samych podzespołach co Škoda Rapid i SEAT Toledo. Wspominamy o nim jednak, ponieważ pojazd ten wciąż jest sprzedawany.

Fiat Uno zastąpił w ofercie włoskiego producenta model 127. Mały pojazd, który wyszedł spod ręki Giugiaro, został zaprezentowany w 1983 r. Uno zostało nagrodzone tytułem Samochodu Roku 1984 i szybko zdobyło dużą popularność.

Zmodernizowana wersja pojawiła się w 1989 r. Produkcja Uno zakończyła się w 2003 r. wynikiem 8,8 mln egzemplarzy. Przynajmniej w teorii.

Otóż Uno I wciąż jest dostępne w Brazylii. Powstaje tam od 1984 r. Najpierw było znane jako Uno Mille, później Mille, a obecnie Mille Economy. Samochód jest sprzedawany w wersji z podwyższonym zawieszeniem.

Kariera miejskiego wozu zapewne wkrótce dobiegnie końca. Wprawdzie wciąż widnieje w katalogu brazylijskiego Fiata, ale czeka go taki sam los jak opisywanego na początku Volkswagena T2.

Jak widać po poniższym zestawieniu, dobre auta terenowe trzymają się mocno. Toyota Land Cruiser z serii 70 pojawiła się w 1984 r., zastępując wysłużoną wersję 40. Auto powstało w dwóch zasadniczych wersjach (nie licząc różnych kombinacji nadwoziowych i silnikowych): wytrzymałej Heavy Duty i bardziej komfortowej Light Duty.

Samochód, którego konstrukcję oparto na mocnej ramie, jest wytwarzany do dziś. Jest wciąż popularny m.in. w Australii, gdzie oferuje się wersje 3- i 5-drzwiowe, a także pick-upy.

Do napędu Land Cruiserów służy obecnie turbodoładowany diesel o pojemności 4,5 l. Rozwija on moc 204 KM, a jego maksymalny moment obrotowy to 430 Nm.

IKCO, czyli Iran Khodro Company, to (jak wskazuje nazwa) irańska firma, która zajmuje się wytwarzaniem samochodów na licencji. W swoim katalogu ma takie modele, jak Suzuki Grand Vitara czy Dacia Logan (zwana Tondar90). Buduje też i sprzedaje auta marki Peugeot, w tym 206 i 207.

W produkcji jest też Peugeot 405. Samochód praktycznie nie różni się od wersji po faceliftingu zaprezentowanej w Europie w 1993 r. Irańczycy zmodyfikowali jedynie nieco pas przedni i zderzaki.

Co ciekawe, IKCO wytwarza też model Peugeot Pars. Również jest to 405, ale z nieco dalej idącymi przeróbkami.

Jeszcze kilka lat temu Iran Khodro Company miało w gamie Peugeota ROA, noszącego też oznaczenie RD. Wprawdzie karoseria pochodziła od czterystapiątki, ale podzespoły wywodziły się od Hillmana (Sunbeama/Talbota/Chryslera/Dodge'a - w zależności od rynku) Avengera z lat 70. Sedan miał napęd na tył.

Dla przypomnienia, francuski pojazd klasy średniej został zaprezentowany w 1987 r. Peugeot zdobył tytuł Europejskiego Samochodu Roku 1988.