15 lat Škody Octavii RS - test na Torze Poznań

Octavia RS skończyła dokładnie 15 lat. Przez ten czas poznaliśmy jej trzy generacje, których do końca stycznia 2016 sprzedano 226 400 egzemplarzy. Najwięcej w tym zasług ma obecna, trzecia generacja, wprowadzona w połowie 2013 roku. Jej sprzedaż to dokładnie 71 800 egzemplarzy.

Polski rynek nie jest tak chłonny, jeśli chodzi o wersje usportowione – u nas trzon sprzedaży stanowią przede wszystkim auta flotowe (w coraz lepszych wersjach) oraz typowo rodzinne. Warto jednak zauważyć skok liczby sprzedawanych rocznie egzemplarzy wersji RS, który nastąpił na przełomie II i III (obecnej) generacji. O ile w 2013 roku sprzedano w Polsce 66 egzemplarzy modelu RS, to w 2014 już 423, a w 2015 aż 600. Nic zatem dziwnego, że w kilka miesięcy po debiucie czas oczekiwania na wersję RS wynosił aż kilka miesięcy.

Wzrost udziału odmiany RS to również pokłosie rozszerzenia gamy modelowej. Dziś Octavia RS może występować także w wersji TDI oraz z napędem na cztery koła. To pewna alternatywa dla klientów flotowych lub mocnego, rodzinnego kombi z dieslem pod maską. Z kolei dla osób, dla których model RS 2,0 TSI był nieco za grzeczny wprowadzono RS 230 Performance, który od standardowej odmiany odróżnia się większymi felgami, nieco innym pakietem stylizacyjnym, wzmocnionym silnikiem oraz elektroniczną blokadą dyferencjału XDS.

Właśnie ostatnie nowości, czyli RS 230 Performance i RS TDI 4x4 mieliśmy okazję sprawdzić podczas prób przygotowanych przez instruktorów Szkoły Auto. Pierwsza ich część przebiegała na ukończonym, choć jeszcze zamkniętym dla klientów nowym autodromie tej szkoły. Z kolei druga część to dobrze znany Tor Poznań, gdzie pod czujnym okiem znanego z wyścigów Porsche Supercup Kuby Giermaziaka mogliśmy udoskonalić nasz wyścigowy tor jazdy i dokładniej sprawdzić model RS.

Już podczas pierwszego ćwiczenia - jazdy po mokrym okręgu, którego wycinek był nieprzyczepną płytą poślizgową, wybrałem swojego faworyta z gamy Octavii RS. Model RS 230 Performance rzeczywiście dość długo utrzymuje obrany tor jazdy i niespecjalnie wyjeżdża przodem, a w zestawieniu z manualną skrzynią biegów pozwala zastosować technikę wciśnięcia sprzęgła do złapania przyczepności podczas podsterowności.

Kolejna część dość dobrze uświadomiła nam jak ważna jest prędkość jazdy i szybkość reakcji. W nowo zbudowanym autodromie możliwe jest symulowanie nagle pojawiających się przeszkód pod postacią szeregu kurtyn wodnych, które aktywują się w ostatnim momencie i chwila nieuwagi lub minimalnie zbyt wielka prędkość powodują, że niebywale trudno taką przeszkodę ominąć.

Taka próba pokazuje także jak wielką drogę przebyły wszelkie układy stabilizacji toru jazdy. Te niekoniecznie przeszkadzają podczas szybkiej jazdy, a przy bezpośrednim porównaniu do jazdy bez nich, w tak symulowanej próbie, znacząco ułatwiały poprawne jej wykonanie.

Jednak najciekawszym elementem w nowym ośrodku szkoleniowym jest tzw. szarpak, który wyrzuca tylną oś w lewo lub w prawo. Kierowca nigdy nie wie, w którą stronę zadziała. Mimo tego, że jest przygotowany na coś niespodziewanego, to zawsze przez krótką chwilę jest niebywale zaskoczony, co pozwala ćwiczyć prawidłowe nawyki przy nagłej utracie przyczepności. Praktyka pokazuje jednak, że przy odrobinie zimnej krwi i prawidłowych reakcjach nawet na śliskim torze, przy sporej prędkości i znacznym wychyleniu auta można powtarzalnie przejechać z sukcesem tak przygotowaną próbę.

Próby na autodromie pozwoliły poczuć się nieco pewniej, ale prawdziwe wyzwanie dla kompletu RS-ów stanowiły okrążenia po najbardziej znanym polskim torze wyścigowym. Ponownie wybrałem RS 230 Performance ze skrzynią manualną, która, zwłaszcza w jeździe torowej, jest mi bliższa. Jednak trzeba przyznać także skrzyni DSG, że podczas prób sportowych nie udało nam się jej zagotować, co przy jeździe torowej wcale nie jest czymś niezwykłym.

Okrążenia poznańskiego obiektu pokazały przede wszystkim dwie rzeczy – Octavia RS TDI jest niezłym autem na co dzień, ale w jeździe torowej bardzo szybko odstaje od mocniejszej, benzynowej siostry. Brakuje jej brzmienia i typowo sportowego charakteru, co widać najbardziej przesiadając się z jednego auta do drugiego. To świetny zamiennik do floty samochodowej lub wybór zamiast zwykłego rodzinnego kombi. Jednak jeśli ktoś szuka bardziej sportowej Octavii powinien skierować swoje kroki do wersji benzynowej, zwłaszcza RS 230 Performance.

Taka Octavia, w przeciwieństwie do RS TDI dość długo pozostaje neutralna i nawet w długich, szybkich łukach nie ma tendencji do wyjeżdżania przodem. Na dodatek wejście w odpowiednie prędkości obrotowe wynagrodzi nawet lekkim strzałem z wydechu. Biorąc pod uwagę rozmiary i pierwotne przeznaczenie auta, stanowi całkiem udany kompromis. Jedyne, co jest pewną przesadą w tej wersji, to 19-calowe obręcze kół. Na torze wyścigowym spisują się świetnie, ale na drodze dojazdowej znacząco obniżały komfort jazdy. Nie mówiąc już o cenie opon w takim rozmiarze.

Całości obrazu Octavii RS dopełniło ostatnie zadanie, czyli zmodyfikowana próba Stewarta, w której tym razem piłeczki znajdowały się na tackach, umieszczonych luzem w bagażniku. To jednak nie przeszkodziło w tym, aby mierzyć nam czas przejazdu po pełnej pętli toru. Niemal zgodnie do tej próby wybraliśmy RS 230 ze skrzynią DSG, która z jednej strony pozwoliła nam zachować niezłą płynność, z drugiej wystarczającą szybkość.

Cały dzień z różnymi odmianami RS pozwolił poznać praktycznie całą gamę RS, a mi wybrać ulubioną jej odmianę. Która Octavia RS Wam przypadłaby do gustu najbardziej?