Wyścigowe podsumowanie czerwca (2011)

Czerwiec to kolejny miesiąc zmagań na wyścigowych torach. W tym miesiącu kierowcy serii FIA WTCC i DTM walczyli na dwóch torach, natomiast zawodnicy serii FIA GT1 spotkali się na torze Silverstone. Czerwiec to też czas rozgrywania maratonu w Le Mans. Po raz pierwszy w podsumowaniu wyniki japońskiej serii Super GT. Kto jest wygrany, a kto przegrany w tym miesiącu, dowiecie się czytając podsumowanie czerwca.

Wyścigi Formuły 1 szeroko relacjonuje Bartosz Pokrzywiński, zatem odsyłam do jego artykułów o GP Kanady i GP Europy.

Wyścig 1

Zawodnicy startujący w serii WTCC w czerwcu pojawili się najpierw na węgierskim Hungaroringu. Kwalifikacje wygrał Alain Menu, przerywając tym samym dominację Roberta Huffa, który zajął dopiero 12. miejsce na starcie.

Przed kwalifikacjami w kilku Seatach pojawiły się nowe silniki. Są to jednostki benzynowe o objętości skokowej 1,6 l z turbodoładowaniem. Testujący je zawodnicy byli bardzo zadowoleni z motorów i podkreślali, że silniki są sporo lżejsze od 2-litrowych diesli, co gwarantuje mniejsze obciążenie przedniej osi, a w efekcie mniejsze zużycie przednich opon i lepsze prowadzenie wozów.

W kwalifikacjach nie było już tak kolorowo. Najszybszy León z benzyniakiem zajął dopiero 13. pole startowe.

W wyścigu świetnym startem popisał się Alain Menu. Za tym kierowcą doszło do kontaktu ulubieńca miejscowej publiczności Norberta Michelisza i Hiszpana Javiera Villi. Na szczęście obyło się bez strat w sprzęcie. Straty w postaci kilku pozycji za to poniósł Yvan Muller, który został uderzony przez Toma Coronela.

Pecha miał też Robert Dahlgren, który został wypchnięty przez Alakseia Dudukalo na pobocze i musiał udać się do boksów na naprawę, by móc wystartować w następnym wyścigu.

W dalszej części zmagań kierowcy stoczyli zaciętą walkę o 3. miejsce. Przez sporą część czasu pozycję tę okupował Gabriele Tarquini, ale w końcowym rozrachunku przegrał po zaciętej walce z Villą. Co gorsza po starciu z Hiszpanem Włoch oddał 4. pozycję Mullerowi i Huffowi.

Przed Villą linię mety minął Michelisz, a pierwsze miejsce zajął Alain Menu. Ci dwaj kierowcy wypracowali sobie sporą przewagę nad resztą stawki.

Wyścig 2

W drugim wyścigu świetny start zanotował Kristian Poulsen w BMW, który wysforował się na pierwszą pozycję. Nie cieszył się jednak nią długo, bo na dohamowaniu już na pierwszym zakręcie został wyeliminowany z walki przez Norberta Michelisza.

W związku z odpadnięciem Duńczyka pierwsze miejsce objął Tom Coronel, za którym podróżowali Menu i Tarquini. Gdy zaczął kropić deszcz Włoch zaatakował z sukcesem obu zawodników. Chwilę później zaczęło mocno padać i sędziowie musieli przerwać wyścig na około 20 minut.

Po wznowieniu zmagań na pierwszym miejscu znowu znalazł się Tarquini, a za nim emocjonującą walkę podjęli Dahlgren, Oriola i Monteiro. Szwed wykorzystał błąd Monteiro i zajął jego miejsce, ale niedługo potem doprowadził do kolizji z Oriolą (który odpadł), za co został ukarany przejazdem przez boksy.

Odpadł też Menu, który uderzył w bandę.

W dalszej części wyścigu zarówno Huff, jak i Muller uporali się z Tarquinim, który ostatecznie musiał zadowolić się trzecim miejscem. Jako pierwszy linię mety przekroczył Yvan Muller, a za nim wjechał Robert Huff.

Brno

Wyścig 1

W kwalifikacjach do wyścigu w Czechach Yvan Muller nie miał sobie równych. Co więcej, Francuz ustanowił nowy rekord toru poprawiając wynik Alexa Zanardiego. Na drugim miejscu znalazł się Huff, trzeci był Coronel, a drugą linię uzupełnił Menu.

Norbert Michelisz został cofnięty na koniec stawki za to, że jego auto było za lekkie… o 12 kg!

Już na pierwszym okrążeniu po starcie Robert Huff skorzystał z błędu Yvan Mullera i wyprzedził Francuza. Z błędu, ale Toma Coronela, skorzystał też Alain Menu wspinając się na trzecie miejsce.

Szósty w stawce O’Young był wyraźnie wolniejszy od rywali z tyłu i nieco spowalniał stawkę, ale trzeba przyznać, że dobrze bronił swojej pozycji. Po dłuższej walce dopiero Robertowi Dahlgrenowi udało się pokonać Darryla O’Younga.

Słabo poszło kierowcom Seatów – najlepszy wynik auta z benzynowym silnikiem to 12. miejsce. Przez to stracili pozycję w klasyfikacji zespołów na rzecz BMW.

Wyścig 2

Tuż po starcie do drugiego wyścigu prowadzenie objął Tom Coronel. Za nim byli: Nykjær, Tarquini, Menu i Muller. Ten ostatni wyprzedził Menu, który z kolei poradził sobie z Tarquinim i wyszedł na trzecie miejsce, po czym zabrał się za ataki na Nykjæra. Chwilę później Muller wyprzedził zarówno Duńczyka jak i Coronela i objął pierwsze miejsce dowożąc je do mety.

Za to spore problemy miał Coronel, który już do końca wyścigu był nękany przez Alaina Menu. Kierowcy stoczyli ciekawą walkę, z której obronną ręką wyszedł Holender.

Zażarta walka trwała też o 7. miejsce. Podczas zmagań Michelisz uderzył w Darryla O’Younga kończąc w ten sposób jazdę tego drugiego i otrzymał za to 30 sekund kary.

Za pierwszą trójką (Muller, Coronel, Menu) dojechał Robert Huff. Dzięki wygranej strata Mullera do Huffa zmalała do 25 punktów.

Następny wyścig odbędzie się na początku lipca w Portugalii na torze Boavista.

Trzecią eliminacją DTM był wyścig w austriackim Spielbergu. Dzień przed zawodami podczas kwalifikacji mocno popadało. W czasie swoich okrążeń pomiarowych Molina i Ekström zaliczyli wypadki. Zmienna pogoda sesji sprawiła, że lider mistrzostw zajął dopiero 12. miejsce. Z kolei Ralf Schumacher zanotował bardzo dobry, trzeci czas.

Z pierwszej linii do wyścigu miały ruszyć dwa Audi A4 DTM z Tomczykiem (Pole Position) i Jarvisem za kierownicami. Jak zawsze słabo wypadł Coulthard i gdyby nie wypadek Hiszpana i Szweda byłby 16.

Zaraz po starcie na pierwszym zakręcie pirueta wykręcił 4. w kolejności Mortara. Kosztowało go to spadek na szary koniec stawki.

Po pierwszym okrążeniu Bruno Spengler przesunął się na 8. miejsce, zaś Martin Tomczyk wypracował sobie sporą przewagę nad pozostałymi kierowcami. Na torze wiele się nie działo aż do pierwszego zjazdu.

Pierwszym kierowcą odwiedzającym boksy był Oliver Jarvis. Brytyjczyk stał tam jednak bardzo długo, bo aż 5,20 s (średni wynik to 3,70 s – z tankowaniem). Podobnie jak Jarvis, na 13. okrążeniu pierwszy i ostatni pit stop odbył Ekström. Któryś z mechaników Szweda źle przykręcił koło i zaraz po ruszeniu z miejsca skończył się wyścig dla zawodnika w Audi.

Na długim postoju Jarvisa skorzystał Schumacher, który przesunął się na drugie miejsce. W międzyczasie na torze problemy z samochodem miał Mike Rockenfeller.

Tymczasem Bruno Spengler z pierwszym zjazdem ociągał się aż do 21. okrążenia. Była to dobra taktyka, bo po wyjeździe Kanadyjczyk awansował z 8. na 4. pozycję.

Chwilę później Jamie Green w Mercedesie dojechał do Rockenfellera i zaczął walczyć z nim o wyższą pozycję.

Na 22. okrążeniu zaczęła się seria drugich zjazdów do boksów. Jadąca do tej pory za Davidem Coulthardem Susie Stoddart właśnie dzięki drugiemu pit stopowi wyprzedziła Szkota.

Ostatecznie wyścig wygrał niezagrożony ani przez chwilę Martin Tomczyk w Audi, drugi był Ralf Schumacher (najszybszy z kierowców Mercedesa), trzeci Oliver Jarvis, a czwarty Bruno Spengler.

Dzięki wygranej Tomczyk zbliżył się w punktacji do Spenglera.

Lausitzring

Jeśli chodzi o kwalifikacje, to można powiedzieć, że w Lausitz wszystko wróciło do normy, czyli wygrał je Spengler. Drugi był Jamie Green, a trzeci Ekström. Bardzo słabo poszło Ralfowi Schumacherowi, który uzyskał czas lepszy tylko od Rachel Frey. Było to związane prawdopodobnie z problemami technicznymi z autem.

Mike’a Rockenfellera, który miał wypadek podczas 24 Heures du Mans, zastąpił Tom Kristensen, który już kiedyś w DTM się ścigał. Mimo że Rockenfeller zapewniał, że czuje się dobrze, szef Audi Wolfgang Ullrich nie wyraził zgody na jego start w tym wyścigu. Kristensen w eliminacjach był 7.

Do startu w wyścigu nie przystąpiła Susie Stoddart, choć w kwalifikacjach była szybsza od Coultharda.

Tuż po starcie zawodów Kristensen spadł o jedno miejsce (ale udało mu się je odzyskać), zaś ruszający z czwartego pola Tomczyk wyprzedził Ekströma, a okrążenie później objechał też Greena.

Po 9 okrążeniach między pierwszą szóstką a siódmym Kristensenem zrobiła się spora luka.

Kółko dalej Schumacher i Coulthard poradzili sobie z Eduardo Mortarą, którego Audi miało problemy techniczne. Niewiele później Mortara i Vietoris stoczyli pasjonującą walkę o 10. pozycję. Lepszy był ten drugi.

Na 13. rundzie w boksach pokazał się jako pierwszy Gary Paffet. Okrążenie później zjechał Spengler. Jadący na drugiej wtedy pozycji Tomczyk wytrzymał jeszcze dwa kółka notując przy tym świetne czasy.

Z pit stopu Niemiec w Audi wyjechał jako pierwszy tuż przed Mercedesem Kanadyjczyka. Tomczyk szybko uzyskał przewagę – widać było, że jest najlepiej dysponowanym kierowcą tego dnia.

Tak jak w kwalifikacjach, tak teraz znowu pojawiły się problemy w bolidzie Schumachera. Kierowca jechał wolno, a po zjeździe do boksów wyjechał dopiero 16.

Większość zawodników drugi zjazd do boksów odnotowała między 31 a 33 okrążeniem.

Z powodu problemów ze swoim Audi z jazdy musiał zrezygnować Mortara. Było to na 35. okrążeniu.

Na okrążeniu 37. jako ostatni z całej stawki u swoich mechaników pojawił się Timo Scheider w Audi. Było to bardzo dobre posunięcie, bo Niemiec wyjechał na tor przed Spenglerem.

10 okrążeń przed linią mety posłuszeństwa odmówiło Audi Miguela Moliny. Powodem kłopotów było niesprawne sprzęgło.

Martin Tomczyk po raz drugi z rzędu wygrał w tym sezonie wyścig, co pozwoliło mu wyjść na pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej. Drugi jest zwycięzca pierwszych dwóch rund – Bruno Spengler. Trzeci w stawce Timo Scheider ma już 10-punktową stratę do Spenglera.

Sobota

W jedynym czerwcowym wyścigu serii GT1 na torze Silverstone stawka startujących aut uszczupliła się do 16 sztuk. Powodem tego było nieprzystąpienie do walki zespołu Swiss Racing Team wystawiającego Lamborghini Murciélago 670 R-SV.

Kwalifikacje wygrał duet Hezemans/Zuber z czerwonej Corvette z numerem 11. Obok niego ustawił się Nissan GT-R GT1 #23 ekipy JRM Racing, a z tyłu dwa Astony Martiny DB9 GT1 ekipy Young Driver (#7 na trzecim polu, a #8 na czwartym polu startowym). Bardzo słabo poszło drużynie Belgian Racing dosiadającej Matech-Fordów GT1, która zajęła dwa ostatnie miejsca.

Atomowym startem popisał się Lucas Luhr, który na pierwszej zmianie zasiadł za sterami GT-R-a #23. Wyprzedził on Zubera w Corvette. Zresztą Zubera objechał też Müller w DB9 GT1 #7.

Rzecz jasna start w GT1 nigdy nie jest spokojny. Już na pierwszym łuku Piccione wykręcił pirueta, a kilka łuków dalej doszło do zderzenia Turnera w Astonie #8 z Dumbreckiem (Nissan #22), w wyniku czego tył Astona został całkiem urwany i zespół Young Driver został z jednym sprawnym autem na torze.

Po ciekawym starcie na torze nieco się uspokoiło. Pierwsza trójka oddaliła się od reszty stawki. Tymczasem po jednym z kontaktów z innym wozem Ford GT z numerem 40 jechał z otwartymi prawymi drzwiami.

Tuż przed otwarciem boksów (od 25. do 35. minuty wyścigu) do pit stopu zjechał Piccini w Astonie zespołu Hexis. Przyczyną były problemy z prawym kołem, ale opona była cała. Za nieregulaminową zmianę kół kierowca otrzymał 10-sekundową karę stop & go.

Chwilę później pirueta na dohamowaniu do jednego z zakrętów wykręcił Zuber.

Pierwszymi „gośćmi” w boksach po ich otworzeniu byli kierowcy Astona #7 (drugi na torze) i Corvette #11 (trzeci). Po raz kolejny mechanicy bolidu brytyjskiej marki potwierdzili, że najszybciej radzą sobie z obsługą wozu i zmianą kierowców.

Właśnie przez szybki pit stop Astona DB9 #7 swoją pierwszą pozycję stracił duet Luhr/Krumm, który zjechał na zmianę nieco później. Po wyjeździe Nissan Krumma miał 5,50 s straty do Astona Martina Thomasa Enge.

Mimo że Krumm był na swojej zmianie cały czas najszybszym kierowcą na torze, udało mu się zniwelować przewagę Enge do niecałych 3 sekund, ale nie wyprzedził Czecha. Hezemans w Corvette #11 cały czas tracił do prowadzącej dwójki.

W drugiej części wyścigu pasjonującą walkę stoczyli Pastorelli (Lambo #37) z Enjalbertem w Corvette #47. Długi czas kierowca amerykańskiego auta naciskał Lamborghini, ale ostatecznie zrezygnował i do mety dotarł 9. ze sporą stratą.

Niedziela

Przed wyścigiem sędziowie zdecydowali, że David Brabham (Nissan) w następnej eliminacji zostanie przesunięty o 5 miejsc do tyłu. Jest to kara za spowodowanie kolizji w sobotę.

Przed startem do wyścigu zapowiadało się na deszcz, ale ostatecznie przez całe zawody spadło tylko kilka kropel. Sam start był w miarę spokojny (nie licząc pirueta Forda numer 10 na pierwszym okrążeniu).

Pierwszych pięć bolidów z Enge w DB9 GT1 szybko odjechało reszcie stawki. Na 6. miejscu był Pastorelli w Lambo zespołu All-Incl.com, który wyraźnie zwalniał resztę stawki. Ponieważ ten kierowca był dosyć wolny, za jego plecami toczyła się walka o to, kto będzie mógł spróbować wyprzedzić Lamborghini.

W pewnym momencie jakieś kłopoty miał Hohenadel w DB9 GT1 (Hexis) i oddał aż cztery miejsca. Wreszcie z Pastorellim uporał się jego kolega z zespołu Basseng, który zaczął gonić resztę stawki.

Na 37 minut przed końcem prowadzący Nissana #22 Westbrook potrącił na jednym z zakrętów Astona kierowanego przez Stefana Mücke. DB9 zrobił pirueta, a w Nissanie JRM pękła opona. Niemcowi puściły nerwy i gdy dogonił człapiącego Nissana, uderzył z pełnym impetem w Westbrooka, eliminując obu zawodników z gry.

Ten wypadek spowodował pojawienie się samochodu bezpieczeństwa. Zanim jeszcze otworzono boks, pojawiła się w nich Vanina Ickx na zmianę koła. Dostała za to 17-sekundową karę stop & go.

Po otworzeniu pit stopów wszyscy kierowcy jak jeden mąż zjechali do swoich mechaników. W boksach najwięcej stracili zawodnicy Lamborghini, którzy na tor wyjechali dopiero na 12. i 13. pozycji.

W Nissanie #23 miejsce Krumma zajął Luhr i zrewanżował się Alexowi Müllerowi za sobotni wyścig, wyjeżdżając przed nim i obejmując pozycję lidera.

Na 24 minuty przed metą Safety Car zjechał z toru i kierowcy ruszyli do walki. Jeszcze na tym samym okrążeniu doszło do zderzenia między Nissanem zespołu Sumo prowadzonym przez Bernoldiego, Rossiego w Corvette #47, Piccione w Astonie #4 i Martinem w Fordzie numer 41. Na szczęście nikomu nic się nie stało, a i wyjazd wozu bezpieczeństwa był zbędny.

Dzięki tej kraksie zyskały oba bolidy All-Incl.com, które awansowały na 5. i 7. pozycję. Dominik Schwager jadący na niższej z tych dwóch pozycji niestety nie ukończył wyścigu, bo w płomieniach stanął silnik napędzający jego Murciélago.

Flagę w białoczarną szachownicę pierwszy ujrzał Luhr w Nissanie, drugi Müller w Astonie Martinie, a trzeci podróżujący spokojnie Hezemans w Corvette numer 47.

Po wyścigu sędziowie ukarali Mücke przesunięciem o 10 pozycji do tyłu w następnym wyścigu oraz zarekomendowali DMSB (Deutscher Motor Sport Bund – odpowiednik Polskiego Związku Motorowego) odebranie Niemcowi wyścigowej licencji w trybie natychmiastowym. Sprawa jest w toku.

Szósta eliminacja FIA GT1 World Championship odbędzie się na torze Navarra w Hiszpanii w pierwszy weekend lipca.

Po raz pierwszy od wielu lat 24-godzinny maraton pod miejscowością Le Mans był zaliczany do jakiekolwiek serii. Wcześniej 24 Heures du Mans bywało eliminacją w Mistrzostwach Świata Samochodów Sportowych (Grupa C). O samym wyścigu szeroko pisałem wcześniej. Opis można znaleźć TUTAJ.

Dzięki wygranej Audi, niemiecka firma wyszła na prowadzenie wśród zespołów w kategorii LMP1, ale jeśli chodzi o producentów, to Peugeot ma nadal znaczną przewagę.

Następny wyścig odbędzie się już 3 lipca na włoskim torze Imola.

Już po raz 39. odbył się 24-godzinny wyścig na słynnym torze Nürburgring. Połączona z torem GP Pętla Północna liczyła sobie ponad 25 kilometrów długości. Do startu dopuszczono 250 załóg w kilku klasach.

Faworytami wyścigu było hybrydowe Porsche 911 GT3 RSR, Porsche 911 z tradycyjnym napędem oraz BMW M3 GT, Mercedes-Benz SLS AMG GT3 i Audi R8 LMS (GT3).

Ponad 200-tysięczna publiczność przez całą dobę oglądała ciekawe zmagania zakończone triumfem załogi Marc Lieb, Lucas Luhr, Timo Bernhard i Romain Dumas (dwaj ostatni prowadzili Audi R18 TDI podczas 24 Heures du Mans) w Porsche 911 GT3 RSR przygotowanym przez znaną firmę Manthey Racing (zajmuje się też tuningiem). To Porsche na prowadzenie wyszło po 13 godzinach zawodów i nie oddało go już do końca. Za plecami bolidu Mantheya trwała zacięta rywalizacja o drugie miejsce.

Przed północą doszło do poważnego wypadku między Mercedesem #24, a BMW Z4 GT3 ekipy Schubert. Uszkodzoną podczas kolizji barierę naprawiano 6 godzin (w tym miejscu bolidy musiały zwalniać).

Zajmujące drugie miejsce BMW M3 #1 cały czas powoli traciło dystans do lidera.

Drugie BMW Schuberta odpadło po kraksie z Seatem Leónem. Niemiecki bolid wyleciał w powietrze i roztrzaskał się o barierę ochronną, po czym spadł na dach. Na szczęście kierowcy nic się nie stało.

Ostatnie auto (prowadzone przez Coronela) Schubert stracił po awarii układu kierowniczego.

Faworyzowane hybrydowe Porsche zderzyło się z Renault Clio i straciło mnóstwo czasu na naprawę mechanizmu różnicowego, co wyeliminowało je z walki o zwycięstwo.

Tymczasem do trzeciego w generalce Mercedesa #32 zaczęło zbliżać się Audi R8, ale gdy mogło wyprzedzić SLS-a, musiało zjechać do boksów.

Koniec końców jednak firma z Ingolstadt zajęła trzecie miejsce, bo Mercedes miał kłopoty techniczne i stał 20 minut w boksach.

Jedynym samochodem, który pozostał na okrążeniu lidera było BMW #1 z kierowcami: Müller, Farfus, Alzen, Lamy. Zwycięzca pokonał 156 okrążeń przejeżdżając 3959 km, co jest nowym rekordem dystansu.

Hybrydowe Porsche dotarło do mety dopiero dwudzieste ósme ze stratą 17 okrążeń do zwycięzcy.

Na życzenie czytelników powiększam opis o serię Super GT (dawniej JGTC) – ale na razie tylko o wyniki.

W wielkim skrócie przypomnę, że Super GT dzieli się na dwie klasy: mocniejszą GT500 i słabszą GT300.

W GT500 startują trzy firmy: Honda z modelem HSV-010 (niedoszła NSX), Nissan z GT-R GT500 i Toyota z Lexusem SC430 GT500. Bolidy klasy GT500 to prototypy wykonane głównie z włókna węglowego i napędzane silnikami V8 o mocy deklarowanej przez producentów wynoszącej powyżej 460 KM.

W aerodynamicznych zasadach konstruowania tych aut panuje dość duża swoboda, toteż są one bardzo szybkie. Przy porównaniu aut klasy GT1 z GT500 okazuje się, że mimo słabszych silników te drugie notują lepsze czasy na torze. Wynika to właśnie z mniejszych obostrzeń regulaminowych dotyczących aerodynamiki.

Wielokrotnie próbowano dostosowywać wozy kategorii GT1 do klasy GT500, ale poza McLarenem BMW F1 LM, żadnemu autu nie udało się odnieść sukcesów w Super GT.

W GT300 spotkać można zarówno różnego rodzaju prototypy, jak Shiden Toyota, jak również samochody znane Europejczykom, takie jak: Lambo Gallardo czy Ferrari F430 lub Aston Martin V8 Vantage.

W tym roku zaplanowano 8 eliminacji oraz specjalny event na torze Fuji pod słynnym wulkanem. Organizatorzy postanowili skrócić dystans wszystkich wyścigów. I tak normalne zawody skrócono z 300 do 250 km, wyścig na torze Fuji z 500 do 400 km, a na Suzuce z 1000 do 700 km.

Pierwszą eliminacją miały być zawody na torze Okayama, ale z powodu kataklizmu, jaki nawiedził Japonię, przesunięto termin rozegrania tej eliminacji na 22 maja. Faktycznie więc pierwszym wyścigiem było Fujii GT 1 pierwszego maja.

Poniżej zamieszczam rezultaty poszczególnych wyścigów wraz z klasyfikacjami. Najbliższe zmagania wypadają 30 lipca w Sugo.

Fuji GT 400 km

Okayama 250 km

Sepang 250 km

Poniżej klasyfikacja nieoficjalna, której w serii Super GT się nie prowadzi. Dla zabawy stworzyłem tabelę producentów w klasie GT500. Na wynik w każdym wyścigu składają się wyniki trzech najlepszych wozów danej firmy według punktacji zespołowej.

DTM

Nowe BMW M3 DTM Concept Car

Podczas pokazowej imprezy 16 i 17 lipca na Olympiastadion w Monachium BMW zaprezentuje po raz pierwszy prototyp swojego bolid DTM w specyfikacji na rok 2012. Kilka dni później rozpoczną się intensywne testy aut. BMW będzie w przyszłym roku reprezentowane przez trzy zespoły: Schnitzer, RBM i RMG.

Przygotowania bawarskiej firmy do przyszłorocznego cyklu DTM związane są z oskarżeniami szefa Mercedesa Norberta Hauga, który uważa, że BMW podkupuje stuttgarckich inżynierów.

ILMC/24H Le Mans

Porsche wraca na Circuit de la Sarthe!

...ale dopiero w 2014 roku. Legendarna marka, która 16 razy wygrała 24-godzinny maraton wraca do wyścigu. Szefostwo w Zuffenhausen zdecydowało, że po 16 latach przerwy fabryczny zespół wróci do najsłynniejszego wyścigu świata. Prawdopodobnie wóz klasy LMP1 będzie korzystał z napędu hybrydowego.

Szefostwo Audi zapytane o to, jak to możliwe, że firma należąca do tego samego koncernu będzie walczyć z producentem z Ingolstadt odpowiedziało, że to autonomiczna decyzja Porsche i nic im do tego.

Ostatni triumf Porsche miał miejsce w 1998 roku za sprawą modelu 911 GT1 '98.

Jakkolwiek by było, ewentualna rywalizacja Audi, Peugeota, Porsche i Toyota mogłaby być bardzo interesująca.

Toyota wraca do 24H Le Mans

Gdyby nie powrót Porsche , to informacja o comebacku Japończyków do Le Mans byłaby najważniejszą informacją. Od zeszłego roku Toyota testuje bolid klasy LMP1. Konstrukcją wozu zajął się zespół Dome. Według nieoficjalnych informacji wóz będzie korzystał z technologii hybrydowej.

Ostatni sukces (choć nie do końca można taki wynik nazwać sukcesem) Toyoty w Le Mans, to drugie miejsce podczas 24-godzinnego wyścigu w 1999 roku. Najszybsze na torze japońskie TS 020 (zwane też oficjalnie – GT-One, a także czasem nieprawidłowo nazywane GT1) zostały nie tyle pokonane przez BMW V12 LMR, co przegrały z awariami układu przeniesienia napędu.

Jeżeli Toyota rzeczywiście powróciłaby w przyszłym roku do Francji, wyścig mógłby być jeszcze ciekawszy niż w ostatnich latach (choć tegorocznego raczej nie przebije).

Plany Chryslera

Chrysler rozważa powrót do wyścigów w klasie GTE bolidem zbudowanym na bazie przyszłego Vipera. Na razie specjaliści zespołu Riley rozpoznają możliwość podjęcia rywalizacji z BMW, Chevroletem, Ferrari i Porsche.

Zobacz też:

[/blo-link-inner]

Źródło: forum-auto (foto Toyota) • thaiautomaxx-reloaded • FIA WTCC • FIA GT1 • DTM • carscoop • ILMC